Echt Pasen (deel 1: Lezen)

Ik heb nog nooit zo intensief Pasen beleefd als gisteren (en de dagen en weken daarvoor). Gek eigenlijk. Het paasfeest is zonder enige twijfel hét belangrijkste christelijke feest en toch stond ik daar de voorbije jaren zo weinig of zo oppervlakkig bij stil. Waarom is dat dit jaar anders geweest? Ik wil dat met jullie bespreken in drie delen.

Surprised by Hope

Ik denk dat de voorbereiding op het paasfeest voor mij gelegd is door het lezen van Surprised by Hope van N.T. Wright. Door dat boek te lezen, ben ik opnieuw gaan stilstaan bij de rijke dimensies van het paasfeest. Ik kan dan ook niet anders dan het boek van harte aanraden aan iedereen hier. Ik wil een stukje met jullie delen:

I have come to believe that many churches simply throw Easter away year by year; and I want to plead that we rethink how we do it so as to help each other, as a church and as individuals, to live what we profess. […] Easter is about the wild delight of God’s creative power […] we ought to shout Alleluias instead of murmuring them; we should light every candle in the building instead of only some; we should give every man, woman, child, cat, dog, and mouse in the place a candle to hold; we should have a real bonfire; and we should splash water about as we renew our baptismal vows.

N. T. Wright, Surprised by Hope (New York, NY: HarperOne, 2008), 255.

De Bijbel

Daar komt bij dat ik samen met heel wat anderen dezelfde bezinningsteksten gelezen heb. Op de laatste week na heb ik de schriftlezingen van het Romeins Missaal (ofte: de Rooms-Katholieke volgorde). Soms is het wel bevreemdend om plots een tekst uit Wijsheid of toevoegingen op Daniël te lezen (de deuterocanonieke boeken, die wij niet als canoniek of autoritair beschouwen), maar dat neemt niet weg dat ze soms mooi waren. Deze teksten werden telkens samen met een andere tekst aangeboden, dus je had elke dag wel een stukje Bijbel. Volgend jaar maak ik waarschijnlijk weer gebruik van http://www.veertigdagentijd.nl/.

De besprekingen

Wat voor mij ook heel belangrijk geweest is, is dat ik haast dagelijks met iemand mijn bevindingen gedeeld heb via e-mail. Door gewoon even onder woorden te brengen wat de tekst voor me betekende, kon de tekst meer gaan leven. Ik sprak ook een keer per week met de persoon af om wat uitgebreider de ervaringen van de voorbije week te bespreken.

In evangelische kringen circuleert de term ‘Stille Tijd’ en die Stille Tijd wordt nogal eenzijdig ingevuld. Het cliché is dat je alleen bezig bent en een stukje Bijbel leest en ook tijd neemt om te bidden. Hoewel ik elk van die zaken als heel waardevol acht, is dit niet dé manier bij uitstek om de relatie met God uit te bouwen. Ik ben zelf iemand die bijvoorbeeld veel gemakkelijker in groep kan bidden en Bijbel lezen dan wanneer ik alleen ben. Voor de uitvinding van de boekdrukkunst was er trouwens ook geen sprake van dat de doorsnee mens alleen in de Bijbel kon lezen.

De voorbij zeven weken zijn voor mij heel belangrijk geweest voor mijn persoonlijk relatie met God. Ik heb die mogen uitbouwen door bezig te zijn met zijn Woord, door bezig te zijn met andere mensen, door te bidden en door te werken in dienst van zijn Koninkrijk.