Ik kan niet anders dan zeggen dat Pasen nog nooit zo’n indruk op me heeft gemaakt als de voorbije zondag. Ik werd wakker en één gedachte was niet uit mijn hoofd te bannen: “Jezus leeft! Jezus leeft! Jezus leeft!”
Elke dag een stukje Pasen?
Elke dag is een stukje Pasen en elke zondag misschien nog een stukje meer omdat we dan samen met de kerk Jezus’ sterven en opstanding herdenken, maar dit gegeven zorgt er in veel kerken te veel voor dat het nooit écht Pasen is. Pasen is haar bijzondere karakter verloren.
De drie aspecten die ik in vorige posts heb beschreven, hebben allemaal bijgedragen om op een andere manier stil te staan bij Pasen. Ik weet niet of dit gek klinkt, maar ik kan bijna niet geloven wat ik al die jaren gemist heb. Ik heb enorm genoten van het lezen, vasten en vieren – ook al was het soms lastig. Ik heb enorm genoten van Gods aanwezigheid in mijn leven – ook al was het vaak confronterend. Ik heb enorm genoten van de mensen waarmee ik dat kon delen – ook al verliepen die contacten niet altijd even vlot.
Volgend jaar?
Volgend jaar ga ik opnieuw toeleven naar Pasen. Volgend jaar ga ik opnieuw vasten en liefst samen met een aantal mensen. Volgend jaar ga ik opnieuw veel lezen en liefst samen met een aantal mensen. En volgend jaar ga ik opnieuw weer veel vieren – per definitie samen met heel wat mensen.
Ik kan niet anders dan jou als mijn bezoeker aan te raden dat ook te doen. Je mag voor mijn part sceptisch en kritisch staan tegenover alles wat ik beschreven heb in de voorbije dagen. Ik kan maar één ding zeggen: probeer het zelf eens en je zult zien. Gewoon doen!
En nu eerst nog even verder vieren. We hebben veertig dagen gevast, het zou spijtig zijn als we maar één dag feest vieren. Hallelujah, Jezus leeft!
Leave a Reply