God works in mysterious sneezes

Er wordt wel eens vaker gezegd dat ik (letterlijk dan) uit een ziekelijk geslacht kom. Het is inderdaad waar dat ik vroeger vaak met ziekte gesukkeld heb (en dat ook in mijn familie niet vreemd is), maar de laatste jaren is dat haast altijd te reduceren tot één ziekte: verkoudheid en alles wat met verstopping van de neus te maken heeft. Ik ben meestal een drie- à viertal keer per jaar verkouden. Ik vind het meestal verschrikkelijk. Je bent aan de ene kant niet ziek genoeg om in je bed te blijven en aan de andere kant is het heel moeilijk om je te focussen op je werk.

En ja, vaak denk ik dan: ‘Lap, waarom moet mij dat nu weer overkomen?’ Telkens heb ik op dat moment heel wat te doen en komt mijn verkoudheid heel ongelegen. Boosheid op God zou ik het niet noemen, maar laten we zeggen dat ik in eerste instantie wel eens gefrustreerd naar Boven durf te kijken.

Deze week was het weer zover (al ging het verbazingwekkend snel voorbij). Twee inzichten kwamen er deze keer bij. Inzichten die ik wil opschrijven, vooral voor mezelf, voor de volgende keer dat ik verkouden ben. Ik wil niet beweren dat de onderstaande zaken altijd gelden. Het zijn eerder overdenkingen om ziekte in een ander daglicht te zien en door te komen.

Ten eerste, ik heb altijd wat te doen, dus ziekte komt altijd ongelegen. Ik kan me om eerlijk te zijn niet goed herinneren dat er ooit een tijd was dat ik niets te doen had. Ik meen me vaag voor de geest te kunnen halen dat ik me wel ooit eens verveeld heb, maar dat lijkt intussen een ver-van-mijn-bedshow. Als ik ziek word, heeft dat heel vaak tot gevolg dat ik een stapje terug moet doen. Het wat rustiger aan moet doen. En daar kan ik (ondanks het ziek zijn) dan ook weer erg van genieten.

Ten tweede is een verkoudheidsperiode helemaal niet altijd een tijd van inactiviteit. In april 2005 ben ik bijna een hele week ziek geweest. Rarara, een verkoudheid. Niet bedlegerig, maar toch ook niet in staat naar school te gaan. Ik heb in die week mijn eerste uitgebreide Bijbelexegese (Bijbelstudie) gemaakt, een studie van de Jakobusbrief. Hoewel ik nu heel wat opmerkingen heb over mijn exegese, was dat toen een gigantisch positieve ervaring voor me. En een eerste van vele. Het resultaat is trouwens nog altijd te lezen onder ‘Studies’ op deze blog.

Deze zomer was ik op kamp en kreeg ik sinusitis (neusholteontsteking). Ik kan je verzekeren, dat doet pijn. Bij uitzondering was het die keer zelfs zo erg dat ik toen wel in mijn bed wou liggen, maar dat ging toen niet. We waren namelijk op kamp en ik was Bijbelstudiegever. Ik heb toen twee dagen met barstende koppijn de studies gegeven en al bij al heb ik er zelfs van genoten. Veel jongeren werden namelijk opgebouwd door die woorden. Wat is een mooiere beloning?

Deze week was het dus weer zover. Maandagavond zou ik normaal wat theologie gelezen hebben voor school, maar dat kwam er dus niet van. Dus ben ik maar een Bijbelgedeelte (Prediker 1:1-3:9) gaan ontleden, ook een taak voor school, maar wel één van een totaal andere orde dan wat ik eerst van plan was. Heel bijzonder, want ik weet niet of ik zo zou aangepakt hebben als ik niet ziek was. Het bezig zijn met de tekst heeft me bepaalde inzichten gegeven. Die hoop ik in de komende weken verder uit te werken, maar de basis is op die blauwe maandag gelegd (nu ja, op basis van mijn zakdoek spreek ik misschien beter van een gele maandag).

Hoewel we blijven hopen op een een toekomst zonder al die ellende die ziekte me zich meebrengt, is ziekte vandaag een deel van het menszijn. En daar moeten we – hoewel niet mee tevreden – maar mee leren leven. Zou Jezus trouwens ooit een verkoudheid gehad hebben?

Ik wil eindigen met een gebed van Blaise Pascal (1623-1662, zie foto):

Gij gaaft mij gezondheid om u te dienen en ik heb er een profaan gebruik van gemaakt. Nu zendt gij mij de ziekte om mij te verbeteren: sta niet toe dat ik haar gebruik om u te ergeren door mijn ongeduld. Ik heb mijn gezondheid slecht gebruikt en gij hebt mij terecht bestraft; sta niet toe dat ik uw straf slecht gebruik.

(Pas op met dit gebed, hoewel ik geloof dat God inderdaad zo kan werken, is niet elke ziekte een straf van God. Pascal beweert dat ook niet. Wat ik vooral wil duidelijk maken, is dat Pascal heel anders kijkt naar de omgang met zijn eigen ziekte dan bij mij vaak het geval is.)