Het is natuurlijk altijd gewaagd om iets te posten over conflicten. Van zodra je verslaggeving doet, leg je je persoonlijkheid erin. Dat is naar mijn mening opnieuw te zien bij het conflict in het Midden-Oosten. Ik ben er al lang van overtuigd dat de Vlaamse media de kant kiezen van de Palestijnen en dat is nu niet anders. Het beeld dat geschetst wordt, is er een van lijdende Palestijnen en agressieve Israëlieten.
Kan je wel iets doen als een kant kiezen? Ik denk dat dit ten zeerste moet vermeden worden. Vanuit christelijke hoek bestaat de tendens om de kant van Israël te kiezen. Dat is namelijk het volk van God. Hoewel ik nog altijd niet goed weet wat te denken over verbondsleer of dispensationalisme, en de beoordeling daarvan maar een zijspoor vormt voor deze post (edit: 2 januari 2009), denk ik wel dat we moeten oppassen de staat Israël gelijk te stellen met het volk van God. Misschien kan het ooit weer Gods volk worden, maar dat zal niet door een door mensen geleide oorlog kunnen zijn.
Aan de andere kant zie je veel Europeanen die ronduit de kant van de Palestijnen kiezen. Nu is mijn indruk dat de meeste Europeanen hoe dan ook niet echt grondig nadenken over internationale politiek. Alles is zwartwit. Toen de VS Irak binnenvielen, was dat slecht. Plotseling werd er niet meer gesproken over de wandaden van Saddam, maar enkel voor de terreur van Bush. Daarmee wil ik Bush’ acties helemaal niet goedpraten, maar aangeven dat er nogal ongenuanceerde standpunten ingenomen werden. Te zien aan de vreugde van heel wat Irakezen waren die toch blij dat er iets gebeurde.
De Palestijnen opnieuw. Ik heb de indruk dat de Europese gemeenschap door het partij kiezen voor de Palestijnen zich wil wassen van de ‘zonden’ van net na de Tweede Wereldoorlog. Het Westen heeft Israël hun land gegeven door het af te nemen van de Palestijnen en heeft zo het conflict in gang gezet. Dat Israël daarbij gesteund wordt door de VS, die op dit moment niet op een goed blaadje staan bij de internationale gemeenschap, helpt hen natuurlijk ook niet.
Geweld is geen oplossing, maar soms begrijp ik het wel. Israël wordt al jaren geteisterd door oorlogen, zelfmoordaanslagen, mortieraanvallen… Een kat in het nauw maakt gekke sprongen, zegt men, en ik geloof dat dit hier het geval is. Aan de andere kant, de Palestijnen zijn hun land kwijt, ze worden onderdrukt, ze zijn arm… ook logisch dat zij in het offensief schieten. Wat doet het dan deugd om te horen dat er in de grensstreken initiatieven zijn om Palestijnen en Israëli’s te laten samenwerken. Dat is een oplossing voor het conflict, maar dan zal iedereen eraan moeten bijdragen. En na zestig jaar conflict zie ik dat niet zo gauw gebeuren.
Daarom vind ik het goed dat de UN zowel Israël als Palestina oproepen om hun acties te staken. Wanneer mensen aangevallen worden, is er geen goed of slecht. Op dat moment wordt er geen rekening gehouden met het feit dat de mens op God lijkt, iets wat zowel joden, christenen als moslims in Genesis 1:26-31 kunnen lezen, voor alle groepen een gezaghebbend document. Laten wij als christenen geen partij kiezen. Laten we geweld afkeuren, elke vorm van geweld.
Leave a Reply