Mijn angst

29 november 2047

Beste meneer Thomas,

Eind 2007 vroeg u me of ik u alert wou houden. U had veel christenen om u heen gezien – u was namelijk in een christelijke omgeving opgegroeid – en u had bij velen van hen gemerkt dat ze vanaf de leeftijd van 25 jaar stilaan begonnen vast te roesten in hun christenzijn. Ze waren blij met de relatie die ze met mij hadden, zoals die op dat moment was. U besefte wel dat er veel positiefs was aan hun relatie, maar tegelijk vermoedde u ook dat er een ongunstige vorm van inertie kon uit voortvloeien (alsof er een gunstige vorm van inertie zou bestaan). U vroeg me daarom om voortdurend stimulansen te krijgen om uw christenheid te overdenken, ja zelfs te hérdenken.

Ik heb u die stimulansen bezorgd. De jeugdigen in uw kerk trokken uw theologie vaak in twijfel waardoor u genoodzaakt werd uw standpunt soms lichtjes en soms drastisch te wijzigen. De ouderen in uw kerk waren dan weer vaak argwanend tegenover allerhande nieuwe ontwikkelingen. Zo zorgden ze dat u niet overhaast te werk ging, dat u niet halsoverkop allerhande modetrends achterna holde. Ze drongen er ook op aan om bij het veranderingsproces betrokken te worden.

Ikzelf heb u meerdere malen bewust gemaakt van het feit dat theologie an sich zinloos is. Het is slechts een middel voor uw essentiële en ultieme doel: onze relatie. Bovenal gaf ik u vaak raadgevingen uit het Boek. Soms ging het over een confrontatie met dingen die u al lang wist, maar nooit in de praktijk had omgezet. Soms ging het over theoretisch aspecten, helder wordende inzichten, die uw hele traditionele kader op zijn grondvesten deden daveren. Niet dat die traditie in wezen verkeerd was, maar wanneer het traditionalisme dreigde te worden, hield ik mijn hart vast. En toen was ik daar. Elke keer opnieuw. U begrijpt het wel: ik gaf u aanwijzingen te over.

We zijn nu veertig jaar later. Oordeelt u nu eens zelf: bent u kritisch tegenover uw eigen standpunten geweest? Bent u bereid geweest rekening te houden met mijn veelvuldige hints en tips? Bent u bereid geweest zowel uw theologie als uw daaruit voortvloeiende daden constant opnieuw te evalueren en indien nodig – en dit was meer dan eens hoognodig het geval – te wijzigen? U weet heel goed wat het antwoord is op deze vragen. Nu begrijpt u ook heel goed wat uw aandeel in dit alles geweest. Indien u nog vragen heeft – wat ongetwijfeld wel het geval is – kun u me die altijd stellen. U heeft daar namelijk nog wel eventjes de tijd voor.

Nog een fijne eeuwigheid gewenst,

Vriendelijke groeten,
Uw luisteraar