Meditatie

Dank U, Heer, dat ik in een christelijk gezin ben opgegroeid. Dank U wel dat ik heb kunnen leren van mijn ouders. Ondanks alle moeilijkheden die ze al meegemaakt hebben, zijn ze standvastig gebleven. Dank U voor hun voorbeeld.

Toch ben ik zo vaak terughoudend. Durf ik niet openlijk en expliciet voor U uitkomen. En dat terwijl ik weet wat U allemaal gedaan heeft voor de mens én nog altijd doet. Ik vrees dat ik bang ben voor eventuele negatieve gevolgen – noem het ‘lijden’ – daarbij. Ik geef het toe, ik ben angstig voor de mening van andere mensen. Ik acht hun oordeel vaak (of zelfs meestal) belangrijker dan het Uwe. Vergeef me daarvoor.

Vader, U weet dat ik vaak met onderwijs bezig ben. Ik onderschat die taak soms. Ik ben vaak te weinig bezig met het doel van mijn bediening. Ben ik wel betrouwbaar genoeg? Ben ik niet een van de leraren die niet durft te zeggen waar het werkelijk om gaat? Ik hoop het oprecht niet. Ik wil mensen niet naar de mond spreken wanneer ik hen de boodschap van uw Woord overbreng. En toch is dat vaak zo verleidelijk. Vervul mij met uw Geest zodat ik niet in die val trap. En als ik er wel zou intrappen, leidt mij dan terug bij U.

Meditatie op basis van 2Tm1:5, 8-10, 13-14; 2:1-2, 15; 4:2-5