Prediker

Ik ben de voorbije twee weken al de hele tijd bezig met Prediker in mijn stille tijd en ik ben van plan daar ooit nog wel eens een commentaar over te lezen. Het boek intrigeert me. Aan de ene kant is het vaak zo cynisch, maar tegelijk staat het boordevol levenswijsheden. Die zie je ook wel, maar ik krijg er door het vele cynisme niet altijd goed vat op (denk ik dan).

Ik ben zelf iemand die het moeilijk heeft met regelmaat in mijn gebedsleven. Ik vind dat ik veel te weinig tijd neem om te bidden en dat besef heb ik al een hele tijd. Ik vind het frustrerend dat ik er zo weinig mee doe. Het is belangrijk om vaak tijd te nemen om voor God te verschijnen. En als ik dat wel doe, dan is mijn gebed héél vaak ik-gericht. Ik herken me perfect in wat Prediker schrijft:

Behoed uw voet, als gij naar Gods huis gaat; immers, naderen om te horen is beter dan het offeren der dwazen, want die weten niet, dat zij kwaad doen (4:17).

Vaak ben ik de hele tijd aan het woord en geef ik God weinig kans om zelf dingen tot mij te zeggen door zijn Woord, de natuur, de mensen om me heen, mijn gedachten… Ik hoop (en bid soms) dat het weldra betert.