Hoewel Job op bepaalde moment getuigt van een groot geloof, gaat hij op veel meer plekken in de fout. Hij wentelt zich in eigenbeklag en beschuldigt God van al zijn problemen. Zijn vrienden proberen hem te overtuigen dat de reden bij hemzelf moet liggen. Job vindt dat God in de fout gaat. Dan, wanneer beide partijen sprakeloos zijn, neemt de jongere Elihu het woord. De antwoorden die hij geeft, getuigen van veel wijsheid. Deze verzen illustreren dat volgens mij:
‘Waarom beschuldig je hem,
zeg je: “Hij antwoordt niet, als iemand tot hem spreekt”?
God antwoordt wel, op meer dan één manier,
alleen merkt de mens het niet op’ (Jb33:13-14).
‘Maar het is schijn dat God niet luistert,
dat de Ontzagwekkende geen aandacht aan hen schenkt.
Je zegt dat jij hem niet aanschouwt,
maar hij heeft het vonnis voor zich – hij laat je wachten’ (Jb35:13-14).
‘Soms blijft de zon onzichtbaar,
terwijl ze achter de wolken straalt,
maar daarna komt de wind en blaast de hemel schoon.
Uit het noorden nadert een gouden schittering;
huiveringwekkend is de luister waarin God zich hult.
De Ontzagwekkende, die wij niet kunnen vatten,
is groot door zijn kracht en door zijn recht;
wie rechtvaardigheid tentoonspreidt onderdrukt hij niet.
Daarom hebben de mensen ontzag voor hem;
hij ziet niet om naar wie zichzelf voor wijs houdt’ (Jb37:21-24).
Het is gemakkelijk om God van vanalles en nog wat te beschuldigen, het is veel moeilijker om naar onszelf te kijken waar het fout loopt. En als dat niet aan de oorzaak ligt, dan moeten we indachtig zijn dat God erboven staat en dat het misschien nu lastig is, maar dat we een mooie toekomst tegemoet gaan. Op het thema ‘lijden’ zou ik in de volgende posts graag wat dieper ingaan.
Leave a Reply