Gisterenmorgen tijdens de koffiebabbel op het werk spraken we nog over Koninginnedag. Ik zit met redelijk veel Nederlanders in de klas en ook heel wat van mijn collega’s zijn Noorderburen. Koninginnedag is iets wat wij ons als Vlamingen moeilijk kunnen inleven. Nederlanders staan bekend om volledig fanatiek Oranje te worden wanneer hun elftal speelt, maar ze gaan ongetwijfeld nog meer uit hun dak op 30 april.
En dan gebeurt zoiets. Dan rijdt een of andere gek met zijn auto door een mensenzee om de koninklijke bus aan te vallen. Met een Suzuki Swift tegen een grote bus. Zonder explosieven. Een gek.
Onmiddellijk veranderde de hele sfeer op de school. Heel wat studenten waren al naar Nederland teruggekeerd, maar er bleven er nog genoeg over om voor een Oranje sfeertje te zorgen. Het deed vreemd om hen een paar uur later te zien. Normaal horen bij die Oranje outfit ook kleurrijke, feestelijke gezichten. En veel gelach! Geen tranen.
Wie de beelden van de aanslag gezien heeft, kan volgens mij niet anders dan geshockeerd zijn. Hoe kan iemand zo weinig rekening houden met zijn medemens? We zullen zijn motieven waarschijnlijk nooit weten. Onze Noorderburen zullen met vragen blijven zitten.
Ik hoop dat Nederland snel opnieuw het trotse land mag zijn zoals ik het ken. Ik hoop dat dit incident hen meer dan ooit mag binden. Ik bid dat ze troost bij elkaar vinden.
Leave a Reply