Jürgen Moltmann vindt – volgens mij terecht – dat de Westerse Kerk veel te veel aandacht geeft aan het lijden en het sterven van Jezus. Wanneer het avondmaal gevierd wordt en het brood en de wijn worden gedeeld, dan gaat het heel vaak om het sterven van Jezus voor onze zonden. En hoe belangrijk dit ook is, het verbleekt in de overweldigende overwinning op de dood die we met Pasen kennen. Jezus overwint de Dood.
Eigenlijk is het best wel vreemd dat we het hele jaar het sterven centraal plaatsen, maar dat tegelijk in zo weinig evangelische kerken in Vlaanderen een Goede Vrijdag-viering gehouden wordt. Waarschijnlijk als reactie op de Rooms-Katholieke Kerk heeft het Vlaamse evangelicalisme bijna volledig de rug gekeerd naar alles wat met kerkelijk jaar te maken heeft. Wij denken in termen van een paar grote feesten (Kerst, Pasen en Pinksteren), maar periodes als de vasten en de advent zijn we volledig vergeten. Toch zit er net in die langere periodes een mooie boodschap van verlangen en uitzien naar betere tijden.
De paasweek behoort ook tot die ‘vergeten’ periodes. Wij kennen paasmaandag beter dan Goede Vrijdag en Stille Zaterdag, enkel omdat we op paasmaandag vrijaf krijgen. Toch zie ik – vooral bij jonge mensen – een terugkeer naar een liturgie die rekening houdt met iets als het kerkelijk jaar. Ik zie er een uitdaging voor de evangelische kerken in om opnieuw open te staan voor een dergelijke liturgie. Die liturgie houdt veel meer rekening met de omvang van Gods heilswerk dan iedere zondag de focus op het lijden en sterven van Jezus te praten. Opnieuw, dit aspect van Gods heilsplan is wezenlijk voor het christelijk geloof, maar het is niet omvattend voor het christelijk geloof. Laten we op zoek gaan naar de verschillende, rijke dimensies van wat we geloven.
Leave a Reply