Zondag bekeek ik de film Casulties of War van Brian DePalma (bekend van o.m. Scarface, The Untouchables en Mission: Impossible). Casulties of War gaat over de Vietnamoorlog en geeft net als Oliver Stone’s Platoon niet zo’n positief plaatje van die oorlog.
Michael J. Fox speelt een soldaat (Eriksson) die terechtkomt in een peloton met soldaten die stilaan hun moraliteit verliezen. Ze kidnappen een Vietnamees meisje en de boven de rest van de film hangt de dreiging van een aankomende verkrachting en moord. We zien vooral Erikssons worsteling. Hoe kan hij in deze immoraliteit toch zijn eigen ethische kaders handhaven?
Ik vind verkrachtingen een van de walgelijkste dingen die kunnen gebeuren. Bijna altijd worden vrouwen (of mannen) door mannen verkracht en daarmee wordt op een afschuwelijke wijze een machtshiërarchie gevestigd. Voor mij was de film dan ook 2u lang verontwaardigd kijken (zeker als je weet dat het verhaal echt gebeurd is).
Ik blijf het een moeilijk onderwerp vinden: hoe kunnen mensen tot dergelijke verschrikkelijke dingen doen? Eriksson maakt ongeveer de volgende bedenking: “Er wordt wel eens gezegd dat mensen die constant met de dood leven niet veel geven om iets. Dat zou net het tegenovergestelde moeten zijn. Oog in oog met de dood zouden we net veel bewuster moeten leven, want elke daad kan onze laatste zijn.” War turns men into beasts, zegt men wel eens. Ik vraag me soms af of de mens niet al een beest is en oorlog het ware karakter laat zien.
Leave a Reply