Werken

Zondagnacht moest ik erin vliegen. Net terug van een kamp en om 21u ‘s avonds begon mijn eerste nachtshift. Zwaar, dat kan ik je verzekeren. Het is nu het zesde jaar dat ik in dezelfde fabriek mijn vakantiejob doe. Ieder jaar ontzie ik het me minder en minder. Waarom klagen we toch altijd over het werk dat we moeten doen? Toen ik in Afrika was, had ik John Stotts ‘Uitdagingen van deze tijd in Bijbels perspectief’ mee. Daar heb ik met veel plezier het hoofdstuk over arbeid gelezen. John Stott wijst erop dat arbeid niet het gevolg is van de zondeval zoals sommigen wel eens beweren. Gn2:15 laat ons zien dat God altijd al bedoeld had dat er arbeid zou zijn. Het gevolg van de zondeval was dat die arbeid lastig is geworden (Gn3:17-19). Weet je, dat constante geklaag en gezaag over de inspanningen die we moeten leveren staat ons in de weg om een houding aan te nemen waarbij we constant bidden en altijd verblijd zijn (1Ts5:16-18). Dat laatste wil trouwens niet zeggen dat we met een geforceerde glimlach op ons gezicht moeten rondlopen. Het is belangrijk dat we een bepaalde gezindheid in ons leven hebben. Waarbij we ondanks omstandigheden die ons niet echt zinnen, verheugd kunnen zijn. Paulus heeft er een hele brief over geschreven: hij schreef de Fp-brief die als centraal thema ‘vreugde’ en ‘gezindheid’ heeft terwijl hij in gevangenschap had. En ik maar klagen dat ik moet gaan werken. Nu ja, ik klaag niet echt meer…

Deze mannen laten het alleszins niet aan hun hart komen: