Ambassadeurs van Jezus

Wij zijn als christenen de ambassadeurs van Jezus. Wij geven het goede voorbeeld. Wij laten zien wie Jezus was en is. Wij brengen mensen in contact met God door ons hele leven.

Of tenminste, zo zou het moeten. Ik word er een beetje boos van dat ik overal in Vlaanderen hoor van kerkscheuringen, ruzies, twisten, geschillen, roddel, nijd… onder christenen.

Ik kwam een tijd geleden in een kerk die in het midden van een scheuring zat. De spanning was er gewoon te snijden. Midden in de door twist verdeelde kerk (mensen stonden letterlijk in kleine groepjes) stond een grote groep jongeren. Zij gaven het voorbeeld. Zij lachten met elkaar, zelfs al waren ze niet allemaal gelijk en dachten ze ook niet allemaal hetzelfde.

In veel kerken zijn mensen heel bezorgd om het feit dat veel jonge mensen de kerken verlaten. Ik ken er zelf ook wel een aantal van. Ik heb nog met geen enkele gesproken die echt ontgoocheld is in God of hem zware verwijten maakt. Het gaat bijna in alle gevallen om ontgoocheling in de kerkgangers.

Ons christenzijn zou moeten gekenmerkt worden door liefde. Liefde voor God en liefde voor onze medemens. Als we daar zelfs niet eens in de kerk al in slagen, hoe willen we dat dan buiten de kerk doen? Hoe willen wij Jezus verkondigen als ons handelen in strijd is met zijn boodschap?

Dat is gewoon niet mogelijk. Het is nodig dat wij ons hierover bezinnen en dat we onze kar keren. Ons eigenbelang, onze onderhuidse ergernissen moeten we leren opzij schuiven ten bate van Jezus’ voorbeeld. En we moeten ze leren uitspreken. “Alles met de mantel der liefde bedekken” is een uitdrukking die te snel gebruikt wordt. Liefde is niet hetzelfde als doen alsof er niets gebeurd is. Integendeel, liefde vraagt een actieve ingesteldheid. Liefde is de wil om ondanks bepaalde negatieve gevoelens toch het beste voor je medemens te willen doen.

Ik geef toe, ook ik schiet hierin vaak tekort. Ik hoop dat ik hierin mag groeien. Ik hoop dat ik dat samen met jou, de lezer, mag doen.