Een paar weken geleden kon ik voor een prikje de literaire editie van de NBV kopen. Het grote voordeel ervan: er zijn géén versverwijzingen. Waarom is dat een voordeel? Ik merk dat ik bij versonderverdeling vaak héél fragmentarisch lees. Doordat er geen versverwijzingen zijn, lees ik Bijbelteksten veel meer als geheel.
Daar ben ik trouwens al heel het academiejaar mee bezig, met dat meer ‘literair’ Bijbellezen. Ik geniet ervan om bijvoorbeeld de iets kleinere boeken in één keer door te lezen. En ik moet zeggen dat de NBV daar een steentje aan bijdraagt. Bij vertalingen als de NBG en de SVV moet ik veel te vaak stoppen en opnieuw lezen wegens het archaïsche taalgebruik. Voor meer gedetailleerde studie zijn die twee vertalingen dan weer een stuk beter dan de NBV, maar voor grote lijnen… geef mij maar de NBV (al heb ik ook best wel hoge verwachtingen van de Herziene Statenvertaling die normaalgezien eind 2010 zal verschijnen).
Leave a Reply